ژاله آموزگار، وداع خطیبی را زودهنگام خواند و گفت: به این سرزمین دوست‌داشتنی‌مان باید شیره‌ جان داد و در رفع کاستی‌هایش کوشید. به نظر من خویشکاری همه ما این است که با آنچه می‌دانیم و می‌توانیم رهرو این راه باشیم؛ کاری که خطیبی کرد. او کوشید با آنچه در توان او بود در این راه گامی بردارد. دست‌افزار او قلم بود و کلام. او نوشت و گفت و در این راه سوار تیزپایی بود. ولی افسوس خطیبیِ عزیزِ ما زود رفت.

در زمانه‌ای که مردان با دشنه در مفهوم رفاقت و نامردی خلاصه می‌شدند و سینما را لوطی و طوطی‌ها، قمه‌کش‌ها و قداره‌بندها به دست گرفته زیرگذر و چهارسوق را می‌بستند، او زنانی را خلق کرد که پرسش داشتند و به دنبال دانایی چراغ به دست گرفته بودند. بهرام از خانواده بزرگ بیضایی است، پدرش معروف به «ذکائی» شاعر و ادیب بود و از دانشی مردمان اهل کاشان بودند.

امین معلوف روزنامه‌نگار و نویسنده عرب لبنانی‌تبار مسیحی ساکن فرانسه در کتاب غرق شدن تمدن‌ها چند پارگی‌هایی را نشان می‌دهد که از نام و تبار و محل زندگی او هم آشکار است.

دختر مفتون امینی با بیان این‌که اگر تغییری در برنامه‌های ما پیش‌ نیاید، مراسم خاکسپاری پیکر او فردا (یکشنبه- سیزدهم آذرماه) انجام خواهد شد.

مفتون امینی، ۷۰ سال شاعری کرد، با نسل‌های مختلف شاعران نشست و برخاست داشت، برهلاف همنسلانش شاعر سیاسی‌ای نبود ومعتقد بود: «شاعر نباید با قدرت کشتی بگیرد؛ این کار شاعر نیست. شاعر معرفت انسان را بالا می‌برد و به افراد آگاهی می‌بخشد.»

شماره جدید مجله سیاست‌نامه با تصویری از بهرام بیضایی منتشر شد. در این شماره از مجله که ویژه پائیز ۱۴۰۱ محسوب می‌شود، پرونده اصلی سیاست‌نامه به بهانه توجه ویژه بیضایی به زنان در آثار خویش به این اندیشمند شاخص ایرانی اختصاص داده شده است.

برخی منابع خبر دادند که هنگامه قاضیانی بازیگر سینما با دستور مقام قضایی آزاد شد.