از مسیر سوزان و آفتاب تفتیده کوچه پس‌کوچه‌های بندرلنگه با طاق‌های شکسته که موریانه‌هایش «تشنه مرگ» شده‌اند تا نقش چوب‌ دوام آورده است و اهل هوا «بادجن» را از خانه تن بیرون می‌کشند؛ تا هجوم مردمانی که هر سال خون شهید از قالی می‌شویند در «مشهد اردهال» تا رزق و رونق و روزی به کسب‌وکار و دارهای قالی‌شان بیاید. از مردمانی که اربعین با برقع هایی که دست‌های بریده بر آن‌ها گلدوزی شده است و پای نوحه «بخشو» دایره‌وار در مسجد بوشهر سینه می‌زنند؛ تا مردمانی که از زندگی در پایتخت شلوغ و گره خورده مشاغل خرده‌پا دارند و شاکی هستند، همه اینها و چه بسیار دیگر بخشی از مستندسازی استاد روایت، ناصر تقوایی است.

 <<آرامش در حضور دیگران>> نخستین اثر بلند ناصر تقوایی همواره جایگاه ویژه ای در تاریخ سینمای ایران داشته. فیلمی با اقتباس از اثر تحسین شده غلامحسین ساعدی <<واهمه های بی نام و نشان>> که در عین وابستگی به متن، دارای ویژگی های بسیاری است که در ادامه با احمد طالبی نژاد، منتقد صاحب نام سینما، درباره وجوه مختلف آن بیشتر صحبت کردیم.