ژاله آموزگار، وداع خطیبی را زودهنگام خواند و گفت: به این سرزمین دوست‌داشتنی‌مان باید شیره‌ جان داد و در رفع کاستی‌هایش کوشید. به نظر من خویشکاری همه ما این است که با آنچه می‌دانیم و می‌توانیم رهرو این راه باشیم؛ کاری که خطیبی کرد. او کوشید با آنچه در توان او بود در این راه گامی بردارد. دست‌افزار او قلم بود و کلام. او نوشت و گفت و در این راه سوار تیزپایی بود. ولی افسوس خطیبیِ عزیزِ ما زود رفت.

از جلال ستاری کارنامه‌ای پربار در چند حوزه مختلف به جا مانده است. اگرچه او بیشتر به عنوان اسطوره‌شناس شناخته می‌شود اما گستره علایقش وسیع بود و این باعث شده بود که در سال‌های حیاتش به ترجمه و تألیف آثاری متنوع در حوزه‌های مختلف بپردازد. ستاری در همه آثارش نگاهی مشخص داشت و همین ویژگی […]

جلال ستاری وقتی در باب محنت یونس می‌گوید، آیا به خود و آثار سترگش اشاره نمی‌کند، زیرا اگر رنج ابتلا به شکم ماهی نبود، زندگانی یونس به‌سان راهی یکدست و بی‌فراز و نشیب می‌بود و پوینده، آن راه را از آغاز تا پایان، آرام و خاموش، بی‌هیچ دغدغه یا نشانۀ کمال‌یابی و ذوق استعلا، معنوی و اخلاقی می‌پیمود. پس برای او هم در میانۀ زندگی‌‌اش زندان شکم ماهی، موجب این تغییر احوال و افکار شد. (قصۀ یونس و ماهی، مرکز 1377).

دكتر ستاری -جلال‌ ستاری- را می‌توانم گفت، مردِ معرفت، نادر كسی كه می‌توانمش گفت: روشنفكر.

ملک مهرداد بهار (زاده ۱۰ مهر ۱۳۰۸ – مرگ ۲۲ آبان ۱۳۷۳) نویسنده و پژوهشگر ایرانی بود. وی پنجمین فرزند ملک‌الشعرای بهار بود.