ژاله آموزگار، وداع خطیبی را زودهنگام خواند و گفت: به این سرزمین دوست‌داشتنی‌مان باید شیره‌ جان داد و در رفع کاستی‌هایش کوشید. به نظر من خویشکاری همه ما این است که با آنچه می‌دانیم و می‌توانیم رهرو این راه باشیم؛ کاری که خطیبی کرد. او کوشید با آنچه در توان او بود در این راه گامی بردارد. دست‌افزار او قلم بود و کلام. او نوشت و گفت و در این راه سوار تیزپایی بود. ولی افسوس خطیبیِ عزیزِ ما زود رفت.

سخنران «ژاله آموزگار» اسطوره شناس و پژوهشگر تاریخ در شب «شیرین بیانی» «مجله بخارا»