به گزارش گاهان نیوز، فریدون گله با «زیر پوست شب» بعد از ساخت سه فیلم «شب فرشتگان»، «کافر» و «دشنه» به یکی از مهم‌ترین چهره‌های سینمای موج نو ایران تبدیل شد. زیر پوست شب فیلمی تکان دهنده، روانشناسانه و با بارقه‌های سیاسی بود. «مهر گیاه» اثر بعدی او از تاریخ و زمان خود جلوتر بود و  گله به  سینمایی با قاب‌های شاخص و مختص خودش شناخته شد.

او که در جوانی و دوره تحصیلش در آمریکا با کارگردانی همچون «مارتین اسکورسیزی» هم‌کلاس بود، سینمای قصه گو را به خوبی می‌شناخت و بعد از مهرگیاه، اثر فوق‌العاده هوشمندانه «کندو» را ساخت. فیلمی که برای اولین بار داوود رشیدی را راضی کرد تا دل  از صحنه تئاتر بکند  و به سینما بیاید. فیلمی که رشیدیِ تحصیل کرده سیاست و تئاتر را از اولین حضور در سینما ایران راضی کرد.   انتخاب بهروز وثوقی، سوپراستار آن روزهای سینما،   در ترکیبی از بازیگران سینما و تئاتر، تلفیقی از سینمای قصه گو و روشنفکرانه  را ساخت.

کندو فیلمی پیشگویانه بود، فیلم در سال ۱۳۵۴ نشان داد   موجی بلند از حاشیه به سوی متن در حرکت است و می‌تواند تمام ارزش‌های برساخته یک دوره را به زیر بکشد. این فیلم  روایت دو زندانی آزاد شده‌ای  است که یکی از آنها بهروز  وثوقی است که   برای برنده شدن در یک شرط بزرگ ، مسیری را از جنوب شهر تا بالاترین نقطه آن می‌رود. در این مسیر گله گسل های جامعه آن روزگار را به خوبی نشان می دهد.

فریدون گله کارگردان سینمای ایران