امروز زادروز «نیما یوشیج» شاعر بلندآوازه ایرانی است. در این یادداشت کوتاه نگاهی به آن چه او یافت می کنیم.

زماني كه خبر ترميم، نمايش و نقد و ارزيابي و ارزش دادن منتقدان جهاني را درباره «شطرنج باد» خواندم، از يك سو بسيار خوشحال شدم و از سويي ديگر بسيار اندوهگين. اين حس متناقض نه تنها به سرنوشت اين فيلم كه به روايت آن و سازنده‌اش و سينماي ايران و جامعه‌اي برمي‌گردد كه در آن زندگي مي‌كنيم.

اساساً مسئولیت اجتماعی شهروندان در ابتدای هر امری باید ارزیابی شود.

انتخابات اخیر آمریکا هم از طرف رسانه‌ها هم از طرف افکار عمومی کشورمان و هم از طرف بازار ایران بسیار مورد توجه قرار گرفت. حتی رسانه‌هایی که مبلّغ تفکر کم‌اهمیتی این انتخابات بودند، در عمل نشان دادند که حداقل خودشان به این ادعا باور ندارند. کاهش جدی نرخ ارز در اواخر هفته گذشته نیز نشان از این توجه جدی بازار ایران به انتخابات یادشده دارد.

حالا ديگر تقريبا تمام ايالت‌هاي امريكا را مي‌توانم روي نقشه جانمايي كنم، از بس راي الكترال ايالت‌هاي مختلف را پيگيري كرده‌ام.

عادل فردوسي‌پور در مصاحبه‌اي با سروش صحت مي‌گويد دلم براي برنامه نود تنگ شده است؛ و در برابر اين سوال که چرا از ايران نمي‌روي هم مي‌گويد دوست دارم در ايران کار کنم. همين دو جمله براي جلب توجه به يک نکته بسيار مهم کافي است. زندگي بيرون از سيطره فراگير قدرت حکومتي ضروري است […]

و تو گريه كردي. راستي راستي گريه كردي. آن اشك‌ها كجا بودند آنيتا؟ دو ثانيه هم نكشيد. دو ثانيه هم نكشيد كه پهناي صورت كوچك و زيبايت را خيس كردند و انگشتان لاغرت با آن لاك ارغواني ناخن‌ها، چشمان درشت و مژه‌هاي بلند سياهت را پوشاندند.

به نام خدای زیبا آفرین

اگر مشاهده گری از یکی از کرات نام آشنا، سال ها پیش هنگام انتخابات آمریکا به ایران می آمد، در گزارشش می نوشت ایرانیان هیچ کنجکاوی ای نسبت به انتخابات آمریکا نشان نمی دهند

از اخبار فراوان خودكشي هاي ناشي از فقر، غرق شدن مظلومانه مهاجرين جوياي كار، اردوگاه هاي تحـقيـرآمــيز پناهجويان كه فقط تئاتر <<مانوس>> (به كارگرداني نازنين سهامي زاده و نويسندگي ليلا حكمت و كيوان سررشته) را در اين موضوع ديده ام و از عرق شرم پدران فراواني نزد خانواده شان و تن فروشي هاي ناشي از فقر و...؛ مي گذريم.