سینمای ایران در سخت‌ترین روزهای کشور آن هم پس انقلاب و تسویه حساب‌های سیاسیِ با هنرمندان و آغاز جنگ در بهت فرو رفته بود و هنوز نمی‌دانست کجای معادلات این فروریزی و نوسازی ایستاده است. بسیاری از هنرمندان خانه‌نشین شده بودند، بعضی ممنوع‌الفعالیت و بعضی ترک وطن گفته بودند؛ اما- همیشه یک امایی وجود دارد که تاریخ‌ساز می‌شود- تعدادی از سینماگران موج نو دست از تولید و ساخت برنداشتند و عقب ننشستند و سینمای ملی و عمیق دهه 60 را ساختند؛ سینمایی که در میانه جنگ و خون انسان را روایت می‌کرد.